Uzaklarda bir köyde Zeytin isimli bir kız yaşardı. Mis gibi çiçek kokardı Zeytin’in yaşadığı yer. Çeşit çeşit ağaçlar vardı, dağlarda türlü türlü bitkilerle otlar yetişirdi… O bitkilerle otlar şifa olurdu, yemek olurdu, çay olurdu orada yaşayanlara. Ancak bir gün kötü haberi verdi Zeytin’in babaannesi. Dağlardaki otlar bitmişti, çiçeklerin canı kalmamıştı, hem tarhana otu bile yoktu. “Tarhana otsuz tarhana olur mu? Çiçeksiz bitkisiz dağ olur mu? Ne yapalım, bırakıp gidelim mi buraları?” dedi Zeytin’in babaannesi.

Eyvah, Zeytin şimdi ne yapacaktı? Taşınmak istemiyordu. O zaman hemen ekibini (Küpeli’yi, Kaz’ı, Çamur’u ve Çinli’yi) toplayıp tarhana otunu bulmalıydı…